dinsdag 11 februari 2014

The Artist´s Way


Sinds een aantal weken ben ik weer begonnen met 'The Artist's Way'. Ik schreef er al eerder over en zou jullie nog iets meer vertellen over wat het precies inhoudt. Dit boek is een soort cursus van twaalf weken, waarin je kunt leren meer creativiteit in je leven te brengen. Het is een boek voor 'creatieve zielen' die op de één of andere manier geblokkeerd zijn. Als kind tekende en schilderde ik aan één stuk door. Naarmate ik ouder werd, kwamen er telkens meer andere dingen in mijn leven. Vrienden, school, werk... dingen waar ik moeite voor moest doen. Tekenen kostte geen moeite, dus dat kon ik makkelijk opzij leggen want dat kon later ook wel. Inmiddels is het zo simpel niet meer. Ik beheers de technieken nog altijd wel, maar krijg amper iets op papier. Laat staan dan ik daar dan tevreden over ben. 

Nadat ik twee jaar terug al eerder probeerde dit boek door te werken en daarmee strandde, heb ik het afgelopen januari weer opgepikt. Elke week behandel je een hoofdstuk, met bijbehorende opdrachten. Door de hele cursus heen zijn er twee opdrachten die elke week hetzelfde zijn: het kunstenaarsafspraakje en de ochtendpagina's. Tijdens het kunstenaarsafspraakje moet je je innerlijke kunstenaar voeden: je neemt hem mee naar een museum, maakt een boswandeling of gaat lekker nutteloze kleinigheidjes voor hem kopen. Daarnaast schrijf je elke ochtend drie pagina's vol, ongeacht waarover. Je zet je pen op papier en houdt pas op met schrijven als de pagina's vol zijn. Zo kom je bij je creatieve stroom en op deze pagina's mag je al het gezeur schrijven waarom je niet creatief bezig zou kunnen zijn. Een belangrijke les die ik tot nu toe geleerd heb, is dat het eigenlijk makkelijker is om gewoon aan de slag te gaan dan om allerlei uitvluchten te verzinnen. In theorie dan, hè? Echt weer gaan tekenen of schilderen lijkt nog even een brug te ver. Wel heb ik inmiddels al een paar artistiekerige foto's gemaakt waar ik heel trots op ben. Dat komt eigenlijk ook nog weer door een ander boek, waar ik ook nog wel over zal vertellen. 

Eén van de opdrachten van deze week was: schrijf een brief vanuit jezelf toen je 8 was, aan jezelf van nu. Ondanks dat het even graven was om bij mezelf van toen te komen, lukte het me toch om zo'n brief te schrijven. Wat zou mij van toen, mij van nu willen vertellen? Ineens wist ik het: "Al die mensen die allemaal zo zeuren, je weet toch dat ze ongelijk hebben! Waarom zou je je iets van hen aantrekken? Ga gewoon je gang en wees wie je bent." In theorie dus, nu de praktijk nog...

woensdag 5 februari 2014

Hardcore



Afgelopen maand draaide Studio Rozerood op volle toeren! Een studievriend van Beer is vader geworden. Aangezien ik heb vernomen dat hij tegenwoordig lesgeeft op een vrijeschool, heb ik de gelegenheid aangegrepen om voor de baby een wat meer 'hardcore sofenpopje' te maken dan ik meestal doe. Daarnaast maakte ik nog een knuffelpopje voor een dreumes, dat met haar haartjes, ledematen en gezichtje al heel wat meer op een echt poppenkind lijkt. De filosofie achter deze zogeheten zonnekindpoppen is namelijk dat je inspeelt op de belevingswereld van het kindje. Pasgeboren baby's zijn zich amper bewust van hun lichaam en daarom hoeft dat bij zo'n popje ook maar heel subtiel aangegeven te zijn. Een dreumes heeft al veel meer controle of zijn lijfje en kan dan ook meer met een pop met armen en benen. De gezichtjes van de zonnekindpoppen blijven voor elke leeftijd echter slechts heel basaal aangegeven. Daardoor kan de poppenvader of -moeder zelf bepalen welke emotie zijn of haar poppenkind heeft.