dinsdag 31 december 2013

Jaaroverzicht


2013 was een heerlijk jaar... met veel bezoekjes over en weer aan lieve vrienden en familie, feestjes, logeerpartijen, een mooie reis naar Barcelona, kennismaking met bijzondere natuurgebieden, inspirerend museumbezoek, verrassende theaterfestivals, fijne concerten, nieuwe en hernieuwde vriendschappen. Met twee vriendinnen van de middelbare school vierde ik twintig jaar vriendschap. Ik volgde een zangcursus en leerde eindelijk eens vilten. Nieuw werk voor Beer en mij bracht ons nieuwe ervaringen, ontmoetingen met nieuwe mensen en het verwerven van nieuwe vaardigheden. Ook om ons heen gebeurde er van alles: een pauswisseling, een troonswisseling, 1 begrafenis, 2 huwelijken en 4 baby's geboren. Maar 2013 was ook een jaar vol vergeefs wachten. Alweer een jaar waarin wij het kleine kamertje niet hoefden op te ruimen...

donderdag 19 december 2013

Kerstkitsch


Vanavond bezocht ik deze kitschige kerstmarkt. Ik weet niet of het op de foto goed te zien is, maar zelfs de dieren waren nep. Gelukkig stelde ik me er niet al te veel van voor en heb ik me dus best vermaakt. Toch ontlokte dit festijn bij mij de volgende gedachtegang. Ik zie dat er in verschillende steden opvallend veel van dit soort marktjes, kerstkoopavonden of lichtjeskoopavonden worden georganiseerd. Je kunt er spullen kopen waarvan je anders nooit zou bedenken dat je ze nodig had, en vaak ook glühwein of warme chocolademelk drinken. Aangezien er weinig op kan tegen de warme choco zoals ik die zelf thuis maak, is dat laatste voor mij niet zo'n enorme verleiding. 

Als je toch al van plan was om met een vriendin te gaan winkelen, is zo'n marktje een leuke bijkomstigheid. Op zichzelf is het echter een armzalig kerstvermaak: iets kopen en iets drinken. Kom je daar je huis voor uit? Blijkbaar wel, want ondanks de florerende internetwinkels waardoor het ene na het andere winkelpand leeg komt te staan, gaat men zich hier te buiten aan impulsaankopen. Het verbaast me dat onze gemeente niet iets sfeervollers weet te organiseren. Iets met muziek, warmte, en medemenselijkheid misschien. Iets dat de kerstgedachte laat leven onder de mensen, in plaats van de zoveelste prikkel voor de consument. Waarom moet ik daar toch met een lampje naar zoeken? Laat de mensen iets beleven waarvan hun humeur opknapt, niet iets wat alleen maar leuk is als je zelf je goede humeur hebt meegenomen.

maandag 2 december 2013

Woejjjjj!

Joehoe! Deze twee Pietjes hebben hun intrek genomen in onze boekenkast, waar ze heerlijk zwieren en zwaaien aan hun trapeze. Als ze konden, zouden ze vast graag tikkertje spelen terwijl ze over onze boeken heen lopen. Hoewel we verder weinig aan Sinterklaas doen dit jaar, brengen ze een vrolijke noot in huis.

Door de hele Zwarte Piet-discussie heb ik helemaal geen zin meer om Sinterklaas te vieren dit jaar. Ongelofelijk dat er zoveel onbegrip is, en mensen dit zo hardnekkig kunnen vasthouden! Wie een ander van racisme beschuldigt, kan het krijgen. Zoveel is duidelijk. Sinterklaas en Zwarte Piet kun je volgens mij vergelijken met een soort sprookjesfiguren. Ze staan symbool voor evenwicht: yin en yan. Piet is geen slaaf van de Sint, maar ze werken sàmen. Op Antrovista wordt een mooie uitleg gegeven over de betekenis van het Sinterklaasfeest, waarbij dit feest wordt geplaatst in de context van de jaarfeestencyclus.

En nu ga ik er verder niets meer over zeggen. De Pietjes heb ik gemaakt als een soort protest (ik was het toch al van plan, maar de berichten in de media waren een extra aanleiding): Zwarte Piet blijft in ons huis van harte welkom. Fijne pakjesavond allemaal!

zondag 10 november 2013

Zelfgeplukt

Voor mijn verjaardag kreeg ik van een studievriend een adoptie-appelboom. Leuk, zo'n ideëel cadeau. Het is origineel en je staat op zo'n feestelijke dag toch even stil bij zaken die serieuze aandacht verdienen. Het bleek echter dat niet alleen de boom wat aan de adoptie had, maar ook ikzelf. Na een paar dagen kreeg ik de adoptiepapieren in huis, waar in stond dat ik tijdens het plukseizoen vijf kilo biologische appels mocht komen plukken op een boomgaard bij mij in de buurt.

Kort geleden was het dan zo ver en op een stralend zonnige herfstdag stapten we in de bus naar De Olmenhorst in Lisserbroek. Het was herfstvakantie, maar desondanks niet megadruk. Bovendien bleek er nog veel meer te doen dan appels plukken. Er was een winkel met prachtige kaarsen, waar je ook zelf een workshop kaarsen dompelen kon volgen. Ook was er een atelier waar je zijde kon beschilderen, een landgoedwinkel met ecologische levenmiddelen, een flinke speeltuin en een cafeetje met heerlijke taart en sappen van fruit uit eigen boomgaard. Minder geslaagd leek mij zelf de workshop waarbij kinderen een appel mochten onderdompelen in hete chocolade en hier vervolgens allerlei snoepjes in mochten plakken. Maak je een keer een gezond en verantwoord uitstapje, is er zoiets... Als ouder zou ik daar niet echt blij mee zijn.

De rijen met appelbomen op de boomgaard leken eindeloos. Het voelde een beetje als schatzoeken om tussen al het gebladerte te speuren naar mooie, rijpe appels. Sowieso ben ik niet vaak in een omgeving waar je eindeloos groen om je heen ziet. Ik merkte dat ik me helemaal openstelde door in zo'n ander soort ruimte te zijn. Al veel eerder dan we verwachtten, hadden we het gewenste aantal appels bij elkaar. Het grootste deel van de boomgaarden hebben we daardoor eigenlijk amper gezien. Op weg naar huis begon het te regenen. Maar zelfs de donkere lucht was mooi met al dat groen om ons heen. 

Thuis verwerkte ik de oogst onder meer in appeltaarten en appelmoes. Toen ik voor het appels schillen deze krant van de stapel oude kranten pakte, moest ik toch wel even lachen om de onheilspellende kop. :-) 

vrijdag 1 november 2013

Herfstvreugde


De herfst is voor mij een fotogeniek jaargetijde zoals je ziet. In de lente en de zomer moet je vaak actief op zoek naar alle pracht en praal die de natuur dan te bieden heeft. In de herfst kun je daar zonder veel moeite van genieten: overal gekleurde blaadjes, paddestoelen langs een wandelpad en voor je het weet liggen de herfstschatten in de vorm van kastanjes, eikeltjes en beukennootjes aan je voeten. Ik geniet altijd zó van dat prachtig gekleurde bladerdek van de bomen! En van alle bladeren op de grond natuurlijk, om heerlijk doorheen te schoppen en te sloffen. Een nadeel aan de herfst is dat het nog wel eens regent, maar gelukkig hebben we ook al een aantal heerlijk zonnige herfstdagen gehad. Ik ga nog even door met genieten... ;-)

woensdag 11 september 2013

Rabarbertaart

Mijn Gentse vriendinnetje had het al aangekondigd: haar moestuin had dit jaar een erg mooie oogst opgeleverd. Ze was druk in de weer met het maken van rabarberconfiture en zou voor mij, wanneer we elkaar zouden ontmoeten in Antwerpen, ook wat rabarber meenemen. 'Dat vergeet ze vast,' dacht ik. En prompt vergat ik zelf haar belofte. Het was dan ook een echte verrassing toen ze tijdens ons dagje Antwerpen inderdaad met een tas vol rabarber kwam aanzetten!

Dankzij de moestuin van lief vriendinnetje S. hebben we dus nu heeeel veel rabarber in huis. Ik denk wel zo'n drie kilo. Zoveel rabarber had mijn keuken nog nooit bij elkaar gezien. Gelukkig vinden wij dat errug lekker!


Zo'n grote voorraad nodigt uit tot experimenteren, en dus oefende ik mij in het maken van de perfecte rabarbertaart. Nieuwsgierig hoe die eruit ziet (en smaakt)? Lees dan snel verder, want ik ga dit recept met jullie delen. De taart is niet alleen erg lekker, maar ook nog redelijk gezond: niet al te vet, met weinig suiker en bovendien boordevol fruit.


Je hebt nodig: 
225 gram bloem
100 zachte boter
25 gram basterdsuiker
1 ei
een snufje zout
2 eetlepels koud water

Voor de vulling:
750 gram rabarber
eventueel een snufje kaneel en een zakje vanillesuiker


Snijd de rabarber in kleine stukken en breng in een laagje water aan de kook. Voor een wat zoetere smaak kun je eventueel een zakje vanillesuiker en wat kaneel toevoegen. De rabarber is gaar wanneer er een zachte compote ontstaat.


Vet ondertussen een taartvorm in en bestuif deze met wat bloem.


Tevens bereiden we ondertussen het deeg: meng de bloem, basterdsuiker, boter, ei, snufje zout en de twee eetlepels water. Kneed deze tot een stevige bal.


Bekleed de bodem en de randen van de taartvorm met het deeg. Vul de taartvorm vervolgens met de rabarber.


Zet de taart 45 minuten in de oven op 200 graden Celsius.



En hierboven zie je het eindresultaat. Eet smakelijk!

dinsdag 20 augustus 2013

Vilten

Al een hele tijd had ik er een boek over in de kast staan. Prachtige dingen stonden erin om te maken. Maar ja, wat je er allemaal niet voor moest aanschaffen! Behalve mooie wol natuurlijk, vermeldde het boek bouwplastic, bamboe gordijnen, olijfzeep, nylonvitrage... waar vind je dat allemaal en wat kost dat allemaal niet. En dan weet je nog niet eens of je het vaker wilt doen en zit je met al die spullen in huis. Het mooie boek verdween in de kast en ik dacht niet meer aan vilten.


Totdat ik via facebook een workshop vilten ontdekte. Bij mij in de stad nog wel. De ideale manier om het eindelijk eens te proberen! Het bleek niet alleen leuk om eens een keer te doen, maar het was ook nog erg gezellig.


Bovendien leerde ik hier dat je helemaal geen bamboe gordijnen nodig hebt, maar kunt volstaan met een sushimatje. Ook de olijfzeep bleef hier achterwege. Om het loogproces van het vilten op gang te brengen, kun je in feite elke zeep gebruiken. In de workshop werd gewerkt met goedkoop afwasmiddel. Goed om te weten dat het daar ook mee kan, maar voor je handen is dat niet zo prettig als je het vaker wilt doen.

  
Deze twee lapjes vilt waren het resultaat van een ochtendje. Het ziet er misschien nog niet spectaculair uit, maar het lijkt me echt leuk om dit vaker te doen! Deze lapjes kan ik dan weer gebruiken om bijvoorbeeld nieuwe seizoentafelpopjes te maken. Uiteraard zal ik jullie dan van volgende creaties op de hoogte houden.

zondag 4 augustus 2013

De snelle vegetariër

Gerechten uit 'De Snelle Vegetariër': zelfgemaakte pizza, tosti uitsmijter koningshuis en smokey chilischotel met tacochips.

Alweer een tijdje geleden deed ik mee aan een winactie bij De Groene Meisjes, en zowaar... ik won! Sinds een week ben ik in het gelukkige bezit van 'De Snelle Vegetariër' van Jacintha Bokma. Haar naam komt je misschien bekend voor, vanwege haar eerder verschenen veganistische kookboek 'Puur Plantaardig'. Het boek dat ik gewonnen heb, is een nieuw deel in de serie 'De Dikke Vegetariër', 'De Dunne Vegetariër' enzovoort. Goedgekeurd door Antoinette Herzenberg, die het voorwoord schreef. 

Hoewel ik al die hierboven genoemde boeken graag op mijn keukenplankje zou hebben staan, is 'De Snelle Vegetariër' waarschijnlijk het meest bruikbaar voor wannabe-keukenprinsessen zoals ik. Zelden een kookboek in handen gehad dat zó uitlokt om ermee aan de slag te gaan. Voor een aantal recepten bleek ik de spullen al gewoon in huis te hebben, en dus maakte ik er meteen drie recepten uit. Dat is één van de pluspunten van dit boek: er wordt nadrukkelijk gewerkt met producten die je meestal wel in huis hebt, of anders makkelijk in de supermarkt of desnoods de biowinkel kunt kopen. Verder zijn de recepten duidelijk, zonder al te veel ingewikkelde stappen en inderdaad... snel! Bovendien leveren ze ook nog smakelijke gerechten op. Hier en daar worden zelfs tips gegeven wat je met restjes ingrediënten of overgebleven kliekjes kunt doen. Erg handig.

Hoewel de doelgroep blijkbaar vegetariërs is, flirt het boek ook met veganisme en raw food. Nu vind ik die laatste twee wat extreem om structureel door te voeren in mijn eetpatroon, maar om er zo eens mee te experimenteren vind ik erg leuk. Wie is er nu niet over te halen met een vegan brownie van zelfrijzend bakmeel, appel en sojamelk, die ook nog eens in slechts drie minuten gaar is?

Is er dan geen enkel minpuntje aan dit boek te noemen? Jazeker wel, dat is er! Waar ik me echt aan stoor zijn de QR-codes her en der. Als je dit boek over pakweg tien jaar nog gebruikt, zijn die dingen hopeloos verouderd en op dit moment zijn ze bijna een belediging voor mij omdat ik geen smartphone heb: zonder behoorlijke telefoon of I-pad ben je blijkbaar niet in staat fatsoenlijk te koken. Whahaha, proest! Gelukkig heb ik niet het idee dat de codes essentiële informatie ontsluiten. Per saldo vindt ik dit boek dus een goede aanwinst voor mijn kookboekenplankje. Dankjewel Groene Meisjes!

donderdag 25 juli 2013

Hoera, het is een jongetje


Vriendin S. kreeg een zoontje erbij, dus ik maakte nog maar eens een kraampopje. Met haar oudste zoon van bijna twee heb ik best een klik. Echt een schattig jochie is dat, zo lief en hij babbelt al zo lekker! Ik stelde me voor dat hij misschien best jaloers zou worden als zijn nieuwe broertje - waarmee hij nu toch al alle aandacht moet delen - een cadeautje van mij kreeg en hij niet, terwijl we het nog wel zo goed met elkaar kunnen vinden. Dat mocht ik natuurlijk niet laten gebeuren en dus stelde ik mezelf voor een nieuwe uitdaging: een knuffelzonnekind voor een peuter. Om hem goed knuffelbaar te maken, was het zaak dat ik éxtra nauwkeurig werkte en dan moesten er ook nog al die haren in, om er een vlot jongenskoppie van te maken. Een tijdrovend werkje, maar nu is-ie eindelijk af en het is zowaar een echt knuffelig jongetje geworden. Nu maar hopen dat de oudste van S. er blij mee is!

dinsdag 9 juli 2013

Jezelf verliezen om te hervinden

"In deze zomertijd mag je je aan de schoonheid van de wereld overgeven, waarbij je kunt beleven dat je je eigen ik, na het verloren te hebben, terug kunt vinden in het ik van de wereld." 


Een vrije vertaling van één van de weekspreuken van Rudolf Steiner voor de zomerperiode. Eén van mijn favorieten. Oorspronkelijk dacht ik dat het betekende dat je je in de zomer kunt verliezen in alle pracht van de natuur, het mooie weer en alles om je heen om te worden wat je bent: een heel klein deeltje van het grote wereldgeheel. Alsof je als een waterdruppel opgaat in een oceaan. Dat verliezen om jezelf te vinden, blijkt echter anders te moeten worden geïnterpreteerd: in de zomer kun je je ritme van alledag even loslaten, om bij jezelf terug te komen en je eigen 'rode draad' weer te vinden. Wie ben ik ook alweer en waar ben ik ook alweer mee bezig?


Afgelopen weekend lieten Beer en ik dat leven van alledag even los. We gingen naar het oosten des lands om het straattheaterfestival Deventer op Stelten mee te maken. Een heel weekend lang werden we ondergedompeld in fantasie, creativiteit en spektakel. We hoefden niets en gaven ons over aan de voorstellingen, de mooie stad en het ritme van de zomer. Lekker ontspannen, genieten en ons laten inspireren. Het voelde zo vrij en zo heel dicht bij elkaar. Oh, die Beer... wat hou ik toch veel van die man! Hoewel ik vaak op zoek ben naar mijn 'rode draad', was het me weer even volkomen duidelijk wie ik ben. Nu dat maar weer vasthouden in het dagelijks leven, dat vind ik nog altijd geen eenvoudige klus.



dinsdag 25 juni 2013

Growing a garden

Als 's ochtends vroeg deze spreuk aan je theezakje hangt:


En je 's middags zomaar een stekje van een tomatenplantje krijgt, dan is dat wel een grappige samenloop van omstandigheden, toch? Ik beschouw het graag als een teken dat dit stekkie het goed gaat doen bij ons. Inmiddels heeft hij al een paar nieuwe blaadjes gekregen. Hopelijk kunnen we binnenkort lekkere zelfgekweekte tomaatjes oogsten. 



vrijdag 14 juni 2013

Deze week zag ik...

... nog meer groen, en wel in de Dieptetuin in Zeist. Jaren terug volgde ik daar vlak in de buurt een cursus. Toen ik daar net mee klaar was, vertelde mijn opa dat hij er eens met mijn oma geweest was. Zij was een echte tuinenliefhebber en was erg onder de indruk geweest. Dit bleef aldoor ergens in mijn hoofd zitten en ruim tien jaar later was ik afgelopen week eindelijk in de gelegenheid om eens te kijken wat mijn oma er zo indrukwekkend aan vond. 

De zon scheen en ik voelde me meteen welkom toen ik op een bord bij de ingang 'Toegestaan: genieten' las (en overigens ook allerlei dingen die niet mochten). De Dieptetuin is inderdaad erg mooi en ligt verscholen in een wijk die van zichzelf ook al prachtig is. De grote, vrijstaande huizen in de buurt doen denken aan het soort dat je bouwt in The Sims. Doorgaans zijn de tuinen erg mooi bijgehouden en ook op de straten zelf kun je volop genieten van het groen in deze tijd van het jaar. Heerlijk om al verwonderend en fantaserend langs te lopen. Omdat de tuin een beetje verborgen is, liep ik drie keer verkeerd. Maar het was geen straf om dezelfde weg terug te moeten en bepaalde huizen nóg eens te moeten bekijken. Ik was echter wel blij dat ik niet alleen maar voor deze tuin naar Zeist gegaan was, want hij bleek wat minder groot dan ik me had voorgesteld.

Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula

woensdag 12 juni 2013

Kennemerduinen

Cadeautjes zijn een lastig iets. Wanneer geef je een cadeau? Waar doe je iemand een plezier mee en welk cadeau is groot genoeg om je genegenheid uit te drukken, maar niet zo groot dat je de ander in verlegenheid brengt? Het is soms nog niet makkelijk om daar een balans in te vinden. En als ontvanger op minder geslaagde geschenken reageren, is overigens ook nog niet eenvoudig.

Toen vriendin M. voor mijn verjaardag beloofde een portret van Beer en mij te tekenen, vond ik dat een supercadeau. Iets zelfgemaakts is altijd origineel en dit was wel extra persoonlijk. Het was voor mij dan ook best even moeilijk om voor haar een soortgelijk verjaardagscadeau te verzinnen. Uiteindelijk schilderde ik een grote verjaardagskaart en schreef daarop dat ze een uitstapje naar keuze met mij kreeg. Ze mocht zelf verzinnen wat het ging worden: een workshop, een museum, een verrassingspicknick... Het werd een wandeling door de Kennemerduinen, met door mij verzorgde proviand. We hadden gigantisch mazzel met het weer en zagen vogels, vlinders, Schotse hooglanders, paarden en nog veel meer. Voor mij eigenlijk ook een cadeautje, op stap met iemand die zo goed de weg weet in dat mooie natuurgebied!


















vrijdag 7 juni 2013

Deze week zag ik...

... weer een flink stuk meer door onze ramen. Ik schafte mij een stokspons aan en zeemde voor het eerst (!) de ramen van ons eigen huis. En passant maakte ik meteen maar het hele balkon schoon. Het gaf zo'n heerlijk gevoel zo nuttig bezig te zijn en ondertussen toch van de zon te genieten. Onwillekeurig herinnerde het me aan momenten waarop ik als kind in de tuin speelde terwijl mijn moeder ramen deed. 

Op de foto hiernaast ben ik als vijfjarige voor de grap aan het ramen wassen, wat waarschijnlijk niet lang heeft geduurd. Ik had een hekel aan dat soort klusjes, was er niet handig in en kwam altijd tijd tekort om alle verhalen te spelen die ik verzon. 

Het was een heel nieuwe gewaarwording om plezier te beleven aan zo'n grote schoonmaakklus, wat overigens niet in de laatste plaats kwam doordat het er naderhand daadwerkelijk een stuk netter en schoner uitzag. Wat voelde ik me ineens VOL-WAS-SEN! 

Genietend van het uitzicht door mijn schone ramen zette ik nog maar eens een kopje thee. Relaxmomentjes moeten er ook zijn. ;-)
Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula

donderdag 6 juni 2013

Bijenmarkt


Het was een beetje rustig hier, maar ik zat niet stil hoor! Ik kon er alleen even niet over bloggen. Omdat het te niemendallig, niet in woorden te vangen, of juist te serieus of te veelomvattend was. Zich niet lenend voor een klein stukje met een plaatje op een website in ieder geval. Maar nu ben ik er weer! En komend weekend ga ik iets heel leuks doen.

Zaterdag sta ik voor de tweede keer met een aantal mensen met een kraampje op de Leidse Bijenmarkt. De Bijenmarkt is een gezellig festijn rondom natuur en milieu, met de nodige ruimte voor creativiteit, verwondering, filosofie en dergelijke. Toegang is gratis en er zijn muziekoptredens, lekkernijen uit de natuur en kraampjes met handgemaakt speelgoed, ambachtelijke kaarsen, kunstvoorwerpen, milieubewuste kleding, mooie stenen en nog veel meer. De sfeer is altijd prima en hopelijk is het deze keer ook eens echt zonnig. Kom je ook even bij ons langs? Dat zou ik leuk vinden!

vrijdag 24 mei 2013

Deze week zag ik...

dit fietszadel in Haarlem. En ik dacht, dat zit wel snor... :D


Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula

donderdag 9 mei 2013

Wortelcake

Zomaar ineens besloot onze supermarkt de wortelen niet langer per stuk te verkopen, maar alleen nog maar in een zak van zes. Zo had ik ineens na een macaronischotel met (o.a.) wortel ineens flink wat van die dingen over. Ze lagen maar... en lagen maar... en ik vond het wel eens tijd dat ze op gingen. Wortelcake leek me hiertoe de ultieme remedie. Hoewel ze nog niet helemaal op zijn, is de wortelvoorraad inmiddels toch aanzienlijk geslonken. Het recept bleek best eenvoudig, en ik wil het dan ook graag even met jullie delen!

Je hebt nodig: 

250 gram meel
3 theelepels bakpoeder
4 theelepels kaneel
125 gram boter
125 gram vloeibare honing
125 gram bruine basterdsuiker
250 gram wortelen, geraspt
50 gram gehakte walnoten
50 gram rozijnen
geraspte schil van 1 sinaasappel

voor het glazuur: 
175 gram verse roomkaas 
(bijv. Monchou)
50 gram poedersuiker
2 eetlepels sinaasappelsap 

Meng het meel, het bakpoeder en de kaneel in een grote kom. Smelt ondertussen de boter met de honing en basterdsuiker in een steelpannetje. Wanneer het een vloeibaar geheel is, het gesmolten mengsel door het meel roeren. Vervolgens de geraspte wortel, gehakte walnoten, rozijnen en sinaasappelrasp erdoor mengen. Schep nu het beslag in een met bakpapier beklede cakevorm (1 liter inhoud) en bak de cake 60 à 75 minuten in een voorverwarmde oven van 180°C. Daarna de cake storten (bijv. op een rooster) en laten afkoelen. 

Op zich is de cake nu klaar, maar het sinaasappel-roomkaasglazuur maakt hem helemaal af. Je maakt het glazuur eenvoudig door de roomkaas, poedersuiker en sinaasappelsap in een kom glad te roeren en de afgekoelde cake er royaal mee te bestrijken. NB: in de koelkast wordt het glazuur wat harder, maar het blijft plakkerig.

dinsdag 7 mei 2013

Home Sweet Home #10

Ik maakte weer eens wat voor de seizoenstafel. Nou ja, tafel... het is meer een bakje met dingetjes erin. soms ook van verschillende seizoenen door elkaar. Zo staat het aardbeienpopje er eigenlijk altijd wel in en de kastanjes van afgelopen herfst gaan ook nog altijd mee. De bonte verzameling is nu uitgebreid met drie wortelkindjes. Geheel naar eigen ontwerp, met dank aan wat voorbeelden op Pinterest.

Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Klik hier voor de andere deelnemers.

zondag 5 mei 2013

The Breakfast Club

Bepaalde lezers vinden de voortgang van mijn 52-wekenprojectje saai, dus ik ben wat minder scheutig geworden met de foto's van mijn ontbijtjes. Deze wilde ik jullie echter niet onthouden:



Ik besloot de dag te beginnen met wat huishoudelijke klusjes, waarvoor ik mijn ontbijt nog even uitstelde. Toen ik eenmaal zo ver was, straalde de zon al op ons balkonnetje. Met een oude sprei en wat ontbijtspullen zat ik in no time heerlijk te picknicken op mijn eigen. balkon. Een opruimklusje dat ik wilde doen, verhuisde mee naar buiten en toen ik klaar was had ik zelfs al een beetje een kleurtje gekregen.

vrijdag 3 mei 2013

Deze week zag ik... mummies

Hij was er weer, ons logeerkind. Inmiddels is hij alweer twaalf en heeft hij een grote passie ontwikkeld voor geschiedenis. Dus togen we met hem naar het Rijksmuseum van Oudheden, waar we oog in oog stonden met Egyptische mummies, archeologische vondsten uit het Romeinse rijk bewonderden en zagen hoe ze in de Middeleeuwen potten bakten. Ook zagen we de film Oorlogswinter, over een iets recenter verleden. Mooi gefilmd, maar ik vond 'm best heftig en naast mij hoorde ik een heeeeel klein beetje gesnotter. Als kind zag ik op school de tv-serie en ik herinnerde me niet meer dat er zulke aangrijpende dingen in gebeurden. 

Hier rechts zie je kinderen die een speurtocht deden. Wij kennen ze niet, maar het zag er zo leuk uit hoe ze op hun gemak waren in het museum.
Ons logeerkind houdt niet alleen van oude dingen, maar ook van spelletjes en daarom had ik 'm voor zijn verjaardag het spel 'Match Geschiedenis' gegeven. Het lijkt een beetje op memory, maar dan met begrippen uit (over het algemeen) de vaderlandse geschiedenis. Toen we het van de week speelden, bleek maar weer eens wat een divers onderwerp dat eigenlijk is. Want over een periode als de Middeleeuwen wisten we vrij veel, maarre... Bataafse republiek, trechterbekervolk, wat zei u? Hoewel het echt bedoeld is voor kinderen van zijn leeftijd, was het voor ons ventje inhoudelijk best pittig. 

Wat hebben we weer van hem genoten. Van zijn nieuwsgierigheid, zijn bijdehandte (?) opmerkingen ('zo, jij bent dus zo iemand die etiketten leest'), onze diepe gesprekken, zijn prima hulp bij het pannenkoeken bakken en nog veel meer. Volgend schooljaar gaat hij naar de middelbare school. Zou het dan nog cool zijn om bij ons te komen logeren?

Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula

woensdag 1 mei 2013

Het werkt, dus...

Ik verbaas me er wel eens over hoeveel mensen er om me heen onderhand een I-pad (of andersoortige tablet-achtige computer hebben). Dat zijn allang niet meer alleen de technische handigerds of de 'laatste snufjesliefhebbers'. Ook die boeddhistisch geïnteresseerde dame met haar grijze vlecht heeft er één. Het verbaast me dat zoiets zo snel gemeengoed wordt. Beer en ik zien er ook de voordelen wel van in, maar het is een enorme aanschaf en nodig hebben we zo'n ding echt niet.

In ons huishouden kun je zelfs vrij veel dingen tegenkomen die volgens sommigen totaal uit de tijd zijn, maar waar wij dagelijks overtuigd gebruik van maken. Voor ons bijvoorbeeld geen hip espresso-apparaat, maar ouderwetse filterkoffie. Natuurlijk is het lekker, een professionele cappuccino drinken in je eigen huiskamer. Maar hoeveel geniet je dan nog van de koffie die je met je vrienden in een cafeetje drinkt? Het scheelt niet alleen geld, maar ook een hoop uitzoekwerk: aan welke eisen moet zoiets voldoen en welk type machine is dan het voordeligst?

Ook mijn oude Nokia is volgens velen een museumstuk. Maar ach, hij doet het. Dus waarom zou ik 'm niet gebruiken tot-ie op is? Zonde om weg te gooien omdat er toevallig nieuwere modellen te koop zijn. In onze keuken staat een oude stereotoren, die eigenlijk het meest gebruikt wordt voor het afspelen van cassettebandjes. In tegenstelling tot de andere functies van het ding, lijkt de cassetterecorder onverwoestbaar. De bandjes met 'afwasmuziek' die ik een aantal jaar geleden maakte, zijn daarbij nog prima aan te horen.

Zelf sta ik er nauwelijks bij stil dat ik blijkbaar zulke 'ouderwetse' spullen gebruik. Ik schreef al eens eerder dat sommige bezoekers als eerste aan een e-reader denken zodra ze onze grote boekenwand zien. Dit soort reacties herinneren me er af en toe aan dat onze leefwijze blijkbaar afwijkend is. Gek eigenlijk, dat men zo opkijkt van het ontbreken van energieslurpende apparaten waarvan je tien jaar geleden amper gehoord had, in een tijd waarin duurzaamheid zo van belang is. Retro en vintage is hip, maar gewoon je oude spullen opgebruiken is zooooo 2003. 

vrijdag 26 april 2013

Deze week zag ik...

Oranje Bea-hoeden met rood-wit-blauwe bloemen, het kroningsnummer van 'Oranje Boven', oranje tompoezen, koningskoffie, koningswuppen en nog veel meer... Nuchter als ik ben doe ik uiteraard niet mee aan die onzin. Alleen zo'n bescheiden pakje Alex-pepermunt van King, daar kon ik wel de lol van inzien. Niet voor mezelf zoals je begrijpt, maar voor Beer natuurlijk. ;-)



Ik zag niet alleen, maar hoorde ook het Koningslied, lachte me rot om de kritiek van Wim Daniëls bij Pauw & Witteman en dacht er ondertussen het mijne van. Met redelijke kritiek is niets mis en scheldende mensen via Twitter heb je altijd (lekker makkelijk). Moest het lied daarom worden teruggetrokken? En waarom drong Joop van den Ende er zo op aan dat het toch gebruikt moet worden? Toen ik een aantal weken terug hoorde welke artiesten er aan het Koningslied gingen meewerken, wist ik al dat het niet het mijne zou worden. Sowieso lijkt het me onmogelijk een lied te maken waarmee alle Nederlanders zich vertegenwoordigd voelen. Wat is er mis met het Wilhelmus, zou ik zeggen...

Niettemin hoorde ik gisteren het mooie lied 'Lieve Koningin' van Brigitte Kaandorp. Een bewerking van misschien wel het bekendste nummer van Jacques Brel. Dát vind ik nu een respectvol en ontroerend lied om 30 april luister bij te zetten.



 
Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula