zaterdag 30 maart 2013

The Breakfast Club


Wanneer ik zelf brood bak, doe ik dat eigenlijk altijd met een pak (Demeter-)broodmix. Het geeft de suggestie ontzettend ambachtelijk bezig te zijn, maar het is natuurlijk helemaal hardcore om écht alles zelf te doen en te gaan stoeien met gist en dergelijke. Aangezien me al eens was opgevallen dat het broodmixbrood niet echt geschikt was om figuren mee te kneden (te plakkerig), vond ik dat ik het er maar eens op moest wagen zelf deeg te maken voor broodhaantjes met Palmpasen.  Dit werd mijn vuurdoop en als dit zou lukken, zou ik met pasen misschien wel zo'n mooi vlechtbrood...

Een goede tip om de haantjes in vorm te houden tijdens het rijzen, was om ze niet te 'boetseren' zoals je vaak met koekjes doet, maar het overtollige beslag er met een schaar af te knippen. Zoals je ziet, zijn ze aardig gelukt en ze smaakten ook nog prima.

vrijdag 29 maart 2013

Assepoester

Jullie hadden nog een sprookjestekening tegoed van februari, en nu is maart alweer bijna voorbij. Gaat lekker zo. Maar wat in het vat zit... Daarom hier alsnog het sprookje van vorige maand, dat ik tijdens de heiligenachtenperiode random uit de grote Grimm prikte. Deze keer is dat het sprookje van Assepoester. Ook nu weer een sprookje dat zo door en door bekend is, dat ik het verhaal al in geen jaren meer gelezen had. Wat me opviel tijdens het lezen, is dat in het verhaal van de gebroeders Grimm geen pompoenkoets, geen behulpzame muizen en geen petemoei voorkomen. Zijn deze elementen, die er voor mij zo vanzelfsprekend bij horen, latere toevoegsels van Walt Disney? Nee, want in het boek 'Verborgen wijsheid van het sprookje' vond ik dat deze elementen in de Franse versie thuishoren. De gebroeders Grimm hebben uiteraard de Duitse versie opgetekend.


Natuurlijk heb ik ook weer het nodige gelezen over de symbolische betekenis van dit verhaal. Wat ik daarover vond, ging eigenlijk zo in op details dat het erg moeilijk is om die hier even in een korte alinea samen te vatten. Opvallend vond ik de verwijzing naar de Vestaalse maagden: de priesteressen uit de tempel van Vesta moesten het eeuwig vuur brandend houden. Assepoester heeft dit vuur laten uitgaan, en moet 'door de as' - door de diepste materialisatie - haar weg terugvinden. Haar overleden moeder (in de Franse versie is dit de petemoei) staat voor haar zielewezen waarmee ze ondanks alles verbinding blijft houden. Deze helpt haar haar doel te bereiken, met een mooie japon en glazen muiltjes, behulpzame muizen en vogeltjes en afhankelijk van de streek dus ook met de pompoenkoets. Frappant dat ook dit verhaal, net als Hans en Grietje, symbool staat voor de uitdaging van het aardse leven en het cyclische patroon daarvan. 

vrijdag 22 maart 2013

Boekenweek

Omdat het boekenweek is, mochten wij van Beers lieve ouders ieder een boek uitzoeken. Het thema van de boekenweek is dit jaar 'Gouden tijden, zwarte bladzijden', over de vaderlandse geschiedenis. Het leek me leuk om een boek uit te kiezen dat een beetje bij dit thema past. Daarom koos ik uit mijn verlanglijstje het boek 'De aarde zal weer vruchtbaar zijn'.

Het is een roman over de geschiedenis van de biologisch-dynamische landbouw in Nederland. Dat sprak me aan omdat ik graag eens wat meer over deze antroposofisch geïnspireerde landbouw wilde weten. Ik hoopte dat het een beetje vergelijkbaar zou zijn met Het Pauperparadijs. Zoals je op mijn oude blog kunt lezen, kon ik dat amper wegleggen toen ik erin bezig was. 

Hoewel het natuurlijk een andere auteur is en het hier een ander onderwerp betreft, werd mijn verwachting toch redelijk ingelost. Ellen Winkel is erin geslaagd een vlot en toegankelijk verhaal te vertellen, vanuit het perspectief van verschillende mensen die een grote rol hebben gespeeld in het opzetten van de Nederlandse bd-landbouw. Niet alleen komen de bd-preparaten en zaaikalender aan bod, ook wordt er een economisch kader geschetst. Dat laatste zet je aan het denken over wat nou een goede manier is om én economisch rendabel te zijn én respect voor de natuur te hebben. Geen eenvoudig op te lossen vraagstuk, lijkt me. Verder leerde ik - zoals het hoort in een geschiedenisboek - nog wat historische feitjes over de antroposofie. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat de boeken van Steiner in de Tweede Wereldoorlog verboden waren. 

Nog voor de boekenweek is afgelopen, heb ik 'De aarde zal weer vruchtbaar zijn' al uit. Bij mij is dat een teken dat het óf erg boeiend óf erg goed geschreven (of beide) is, want ik ben geen snellezer. Nu vlug het boekenweekgeschenk van Kees van Kooten lezen dan maar. Hoewel, misschien is dat meer iets voor aanstaande zondag: dan mag je de hele dag gratis met de trein als je het boekenweekgeschenk op zak hebt. 

dinsdag 19 maart 2013

Home Sweet Home #6 - nog meer details


Eerder schreef ik al over #Flow31details en besloot toen wat foto's van details in ons huis te plaatsen op mijn blog. Ik vind het eigenlijk zo'n leuk idee dat ik hier nog een serie detailfoto's plaats. Het is ten slotte eigenlijk de opdracht om elke dag zo'n foto te maken! Erg leuk om zo verwonderend in je huis rond te lopen met de camera, en hopelijk ook voor jullie om op die manier in ons huis rond te neuzen. ;-)


Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Klik hier voor de andere deelnemers.

zaterdag 16 maart 2013

The Breakfast Club


Weer eens wat anders: een heerlijke smoothie met yoghurt, banaan, kiwi en een scheutje ahornsiroop.

vrijdag 15 maart 2013

Vegan havermoutkoekjes

Ondanks dat ik mijzelf deze maand alweer heb ontpopt als genadeloze paaseitjessnaaier, ben ik altijd op zoek naar (makkelijke) recepten voor gezonde lekkernijen.

Via Pinterest stuitte ik op dit recept voor heerlijke en bovendien gezonde havermoutkoekjes. Behalve suikervrij bleken ze ook nog veganistisch te zijn. Had van mij niet per se gehoeven, maar toch leuk om op zo'n manier eens kennis te maken met de almaar hipper wordende vegan food.


Je hebt nodig: 

150 gram (volkoren) meel
80 gram havermout
30 gram gehakte gemengde noten
2 theelepels bakpoeder
1/4 theelepel zout
1 theelepel kaneel
80 ml ahornsiroop
120 ml zonnebloemolie
60 gram rozijnen
eventueel 1 theelepel vanille-extract


Meng de droge ingrediënten (meel, havermout, noten, bakpoeder, zout en kaneel) in een kom.  Meng in een andere kom de siroop met de olie en voeg vervolgens de natte en de droge ingrediënten samen. Doe als laatste de rozijnen door het beslag. Bekleed een bakplaat met bakpapier en leg hierop de kleine balletjes die je van het beslag maakt. Druk deze balletjes vervolgens plat tot rondjes. Zet de bakplaat in het midden van de voorverwarmde oven (180°C) en bak de koekjes in ongeveer 15 minuten lichtbruin.

Het oorspronkelijke recept komt trouwens van deze site, waar je nog weel meer recepten, tips & tricks over gezond eten kunt vinden.


donderdag 14 maart 2013

Hart in de trein

In een volle spitstrein gefocust op het vinden van een zitplaats, was het niet direct tot me doorgedrongen. Op het gestippelde tafeltje in het vierzitje waar ik plaatsnam, lag een achtergelaten sieraad. Het was een dun kettinkje met een subtiel glimmend hartje eraan. Ik had het wel waargenomen, maar niet verder gedacht dan 'oh, verloren'. En aangezien iedereen die er hier uit moest al uitgestapt was, kwam er niemand in aanmerking om aan te vragen of ze misschien die ketting miste. Ik was er dus allang niet meer mee bezig in mijn hoofd, toen er een meisje tegenover me ging zitten. Ze pakte haar Iphone en maakte er een foto van. Vermoedelijk om op Twitter of op Facebook te zetten. Dat zou haar een hoop likes opleveren. Klein menselijk leed in de trein: vermoedelijk een cadeau van een geliefde, vermist en heel het land door reizend op dit tafeltje! Zo'n plaatje vertelt een heel verhaal.

Waarom had ik die foto zelf niet gemaakt? Ik had best een camera in mijn tas, maar wie verzint dat nou? Gevonden voorwerpen probeer je terug te bezorgen aan de eerlijke vinder. Ze gebruiken om je te profileren op sociale media zou niet bij me opkomen. Om nu zelf alsnog ook een foto te maken, dat zou wel overduidelijk naäpen zijn. Mijn vrienden zouden dat niet weten, maar toch... Als ik een facebookvriendje van haar was, kon ik de foto liken en op die manier kenbaar maken dat ik het een leuk idee vond. Op Twitter zou ik haar kunnen complimenteren in 140 tekens. Maar ja, ik weet haar naam niet eens... Ik zou haar natuurlijk rechtstreeks kunnen aanspreken, maar voel me daarin geremd. Ik heb er immers niets mee te maken waar zij foto's van maakt.

Sociale media kunnen de afstand tussen mensen verkleinen. Je kunt op de hoogte blijven van vrienden van vroeger die je verder nooit meer ziet, of contact leggen met onbekenden die dezelfde interesses hebben als jij. Maar het is wel erg maf om te concluderen dat je wél gereageerd zou hebben als je alleen de foto had gezien, en niet iemand durft aan te spreken die tegenover je zit. 

vrijdag 8 maart 2013

Vrouwendag

Het is internationale vrouwendag, een dag om stil te staan bij vrouwenonderdrukking, het streven naar gelijke rechten en gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen, en de sterke, strijdlustige vrouwen die ondanks alle ontberingen toch veel respect afdwingen met hun bijdrage aan de wereld. Ook is het een dag die in het teken staat van de solidariteit tussen vrouwen onderling. 

Helpt dat nu, zo'n dag? Want dat er nog altijd vrouwen worden uitgebuit ten bate van mannen, is evident. Daar hoef je niet eens heel ver voor te kijken, want zelfs in een 'beschaafd' land als Nederland komt het voor dat vrouwen minder verdienen dan mannen voor hetzelfde werk. Als je echter naar lagelonenlanden kijkt, kun je ook stellen dat er mannen worden uitgebuit ten bate van vrouwen. Een man die voor een schijntje lange werkdagen maakt om in slechte omstandigheden hippe gadgets voor yuppendames te produceren, bijvoorbeeld. Maar dat is een andere discussie. Ik denk dat zo'n dag op z'n minst helpt om ons bewust te worden van die ongelijkheid. Al is het maar omdat de Spar denkt ons een plezier te doen met deze stigmatiserende reclame hiernaast. Als grap is het geweldig gevonden, maar dan is de ironie wel goed verstopt.

Toch is het evengoed een vooroordeel als ik denk dat vrouwen niet gelukkig zijn met deze advertentie. Want allemaal carrièreteefjes zijn we natuurlijk ook niet. Je kunt waarschijnlijk nog het beste stellen dat er heel veel manieren zijn om vrouw te zijn, en heel veel manieren om man te zijn. In de eerste plaats ben je nog altijd mens, denk ik. Ik ben blij dat men in mijn omgeving niet zo in rigide rolpatronen denkt. Mannen en vrouwen, het is voor ons eigenlijk niet zo'n issue. Wereldwijd is er echter nog veel te winnen. Gelukkig dus maar dat er ook veel strijdlustige vrouwen zijn. 

donderdag 7 maart 2013

The Breakfast Club


Twee droge rijstwafels, meer was het niet... Haastig in mijn tas gestopt, terwijl ik me klaarmaakte om met vriendin F. naar Amsterdam te gaan. Hoewel een foto van het moment van opeten leuker was geweest, ben ik dat totaal vergeten. We zaten namelijk erg gezellig bij te kletsen in de trein, toen we besloten ons ontbijtje maar eens naar binnen te werken. Ik mijn wafeltjes en F. haar stationskoffie met een croissantje van die bekende firma uit Zaandam. 

Vriendin F. is een enorme kattenliefhebber en dus besloten we het kattenkabinet te gaan bekijken. In een prachtig pand aan de Herengracht zagen we de meest uiteenlopende kunstuitingen, gedichten en reclameposters waarin een ode aan de kat werd gebracht. Er liepen zelfs nog drie levende, aaibare exemplaren rond. Erg leuk om dit museum eens een keer gezien te hebben. Na een lunch en het bezoeken van de nodige boekwinkels, wilden we eens langs bij Exota. Ik had al eens van deze winkel gehoord, maar was er eigenlijk nooit binnen geweest. Het bleek een geweldig leuke zaak met jurkjes van King Louie, Blutsgeschwister en andere van mijn favoriete merken. echt een aanrader als je van vrolijke kleurtjes en bloemetjes houdt. Aangezien het ook nog eens uitverkoop was, doken F. en ik ieder met een arm vol kleding de pashokjes in. Uiteindelijk hield ik het bescheiden met de aanschaf van welgeteld één rokje. Inmiddels was de dag alweer om en stapten we tevreden op de trein naar huis. Het sobere ontbijtje was dus de aftrap geweest van een erg gezellige vriendinnendag!

woensdag 6 maart 2013

Details

Op Instagram is weer zo'n superleuk project aan de gang: #Flow31details. Het houdt in dat je elke dag, een maand lang een foto maakt van een detail in je huis en die foto's dan op Instagram zet. Helaas ben ik niet in het bezit van zo'n hippe telefoon en is de mijne net slim genoeg om mee te bellen en te sms'en, dus ik zit niet op Instagram. Als ik er wel op zat, zou ik hier zeker aan meedoen. Hieronder een paar voorbeeldjes van plaatjes die ik dan zoal zou kunnen uploaden. Met semi-Instagramfiltertje natuurlijk.


Wat is dat toch, al die 365-dagen-, 52-weken en nu weer 31-dagenprojectjes? Een stimulans voor je creativiteit, met het ritme van het jaar als discipline? Het doet me ook denken aan de wilsoefening van Rudolf Steiner, één van de zogeheten Nebenübungen. Dit zijn een soort voorbereidende oefeningen om te leren mediteren. Bij één van die oefeningen moet je elke dag dezelfde handeling doen, een aantal dagen achter elkaar. Zo kweek je een sterke wil, die je helpt om je meditatie goed vol te houden. Is het schieten van zo'n dagelijks plaatje voor veel Instagrammers een meditatief moment?  Hebben we met z'n allen behoefte om onze wil te sterken, dat we en masse zoveeldagenprojectjes ontplooien? Ik denk zelf dat er wel iets in zit. Ik ga in ieder geval nog even lekker door met mijn 52-wekenprojectje. Morgen weer een ontbijtfoto! 

vrijdag 1 maart 2013

Nieuwsflits - lente


Vandaag begint de meteorologische lente. Daar is, eerlijk gezegd, nog weinig van te zien. Het kan aan mij liggen, maar ik heb nog maar amper sneeuwklokjes of andere lentebloemen gezien. Behalve dan die leuke bolletjes, die inmiddels mooi zijn uitgekomen. Maar dat telt natuurlijk niet, want die komen van de bloemist.
Des te verwonderlijker was het, dat ik nog in hartje winter een eendenmoeder met een stel jonkies in het water aantrof. Als een echte paparazzo haalde ik snel mijn camera tevoorschijn en schoot er wat onscherpe foto's van. Na wat bijsnijden en filteren bleef er één toonbare foto over. Het bewijs - de lente is in aantocht!