donderdag 27 maart 2014

Lente!?!


























Wat ben ik blij met de heerlijke zonnige dagen die ons in de prille lente al te beurt vielen. Ik heb alweer in mijn t-shirt op het balkon gezeten, in de volle zon. Wanneer kun je dat nu zeggen in de eerste helft van maart? Al die lentebloemen op straat vind ik ook altijd zo gezellig. Maar al die vrolijke krokusjes overal betekenen ook dat ik binnenkort weer een jaartje ouder word. Ieder jaar een klein drama. Niet omdat ik zo aan leeftijd hecht, hoor. Je bent zo jong als je je voelt en ik voel me prima. Zal ik dit jaar nu wel of niet een verjaardagsfeestje geven? Ach, ouder word je toch en als je het niet viert, heb je helemaal niets. En dat terwijl ik er enorm van kan genieten als ons huis gevuld is met lieve vrienden en gezelligheid. Misschien toch maar gewoon...? 
In ieder geval naaide ik maar weer eens een vrolijk popje, een narcissenmeisje dit keer. Ze kan het erg goed vinden met het sneeuwklokjeselfje en de wortelkindjes.

donderdag 6 maart 2014

Wezenlijk werk

Alweer een aantal maanden werk ik bij een tijdschrift over antroposofie. Ik interview mensen, schrijf artikelen, verzamel nieuwtjes en beeldmateriaal, neem deel aan en notuleer redactievergaderingen, bel mensen na en maak foto's. Incidenteel redigeer ik eens een artikel, schrijf ik een boekrecensie of mag ik mee naar de vormgever voor overleg. Binnenkort wordt mijn takenpakket uitgebreid met webredactie. Het is ontzettend leerzaam om bij dit blad te werken: ik ontwikkel mijn schrijfskills, leer van alles over bladen maken, ontmoet en werk samen met inspirerende mensen én ik steek nog eens wat op over antroposofie. Want zo op de werkvloer hoor je weer heel andere dingen dan je zelf in een boekje leest. 

Hoewel ik het nog altijd erg spannend vind om iemand te gaan interviewen, is dat één van de meest inspirerende facetten aan dit werk. In no time ga je de diepte in met mensen die je helemaal niet kent. Je mag ze zomaar het hemd van het lijf vragen over hun drijfveren en levensovertuiging en ze geven je nog met alle plezier antwoord ook. Dat levert heel wezenlijke gesprekken op, waar ik niet alleen mooie stukjes van kan maken, maar ook zelf als mens veel van leer. Bovendien heb je met zo'n beroep ook meteen een stuk wezenlijker gesprekken op feesten en partijen. Je kent dat wel: zo'n feestje waar je niemand kent en degene naast je uit verveling beleefdheid vraagt wat voor werk je doet. Als je dan kunt aankomen met een blad over levensbeschouwing, ga je gemakkelijker de diepte in dan wanneer je boekhouder of secretaresse bent. De afgelopen maanden heb ik verbazend veel positieve reacties gekregen. Mensen uit allerlei hoeken, waarvan je het soms totaal niet verwacht, blijken iets met antroposofie te hebben. Sommige vrienden die voorheen wel wisten dat ik spiritualiteit belangrijk vind, maar er zelf niet zoveel interesse in hebben, lijken me plotseling in een ander daglicht te zien. Ineens stellen ze vragen: hoe zit dat? wat vind jij? Opeens is het voor hen duidelijk dat ik het meen, met die spiritualiteit. En dat het niet een vaag gezweef is, maar dat het ook gewoon je werk kan zijn.
 
Om de hoek bij de redactieburelen ligt een prachtig bos. Ik heb het pas net ontdekt, maar kon het niet laten meteen wat foto's te maken (ondanks dat er nog niet zo heel veel te zien was). Natuurlijk ga ik nu eens vaker een boswandelingetje maken in mijn pauze. ;-)