dinsdag 26 februari 2013

Naturalis


Afgelopen zaterdag zou mijn opa honderd jaar zijn geworden. Jarenlang was hij dit ook steevast van plan, maar helaas is het hem op een paar jaartjes na niet gelukt de honderd te halen. En dus hadden we niets te vieren zaterdag, maar herdachten we onze bijzondere opa en vader. Samen met mijn ouders, oom, tante, neef en Beer maakten we er een feestelijke dag van. Ik had de eer om de gastvrouw te zijn en serveerde, net als opa altijd deed, saucijzenbroodjes voor de lunch (en kaasbroodjes voor de vega's natuurlijk ;-)). We brachten een bezoek aan het museum Naturalis, waar een flink aantal van opa's interesses bij elkaar kwamen. In onze gedachten keek hij over onze schouder mee naar de collectie gesteenten en fossielen, de dinoskeletten, de stier Herman, de tijdelijke tentoonstelling 'Superzintuigen' en nog veel meer. Traditiegetrouw sloten we de dag af met een gezellig familiediner, waarbij we herinneringen ophaalden en oude foto's bekeken. Hoewel de dag natuurlijk feestelijker was geweest met een honderdjarige in ons midden, was het een erg fijn familieuitstapje.

donderdag 21 februari 2013

The Breakfast Club

Sinds ik onlangs naar het afscheidscollege van professor Gerding was, ben ik ineens weer geboeid door de grote filosofen. Niet dat die me eerder minder boeiden, hoor. Maar je moet soms een aanleiding hebben je in zulke dingen te verdiepen. Professor Gerding was bijzonder hoogleraar Metafysica in de geest van de theosofie aan de Universiteit Leiden. In zijn heldere afscheidscollege vertelde hij over de (on)mogelijkheden van wetenschappelijk onderzoek naar spirituele ervaringen. Hij haalde hierbij onder meer Kant en Schopenhauer aan. Hoewel ik weliswaar iets van theosofie weet, is de visie van Kant en Schopenhauer mij vrijwel onbekend. Daar moest ik natuurlijk het mijne van weten. Ik besloot er dus maar eens over te gaan lezen in het grote filosofieboek dat ik al jaren in huis heb. Sinds mijn studietijd had ik er eigenlijk niet meer in gelezen, maar nu is het me weer opgevallen hoe helder en vlot het geschreven is, ondanks de soms zo ingewikkelde materie die aan de orde komt. Ik heb me dus voorgenomen er eens wat meer in te lezen. En waarom daar niet al bij het ontbijt mee te beginnen? Een wat filosofische aflevering van 'The Breakfast Club' dus deze week, met filosofieboek en aantekeningen.

maandag 18 februari 2013

Home Sweet Home #5


De afgelopen weken lagen deze drie popjes samen in mijn handwerkmand. Ik vond het wel knus staan in ons interieur, maar ik maakte ze helaas niet voor onszelf. Is er dan in onze vriendenkring onlangs een drieling geboren? Nee hoor, deze knooppopjes zijn voor drie baby's die in vrijwel opeenvolgende maanden geboren werden. Afgelopen weekend kreeg de eerste van het stel een nieuw huis. Komend weekend vertrekt ook nummer 2 en daarna gaat nummer 3 kennismaken met zijn nieuwe eigenaar.

zaterdag 16 februari 2013

Roos ♥ Beer

Eigenlijk stelt het niets voor, dat hele Valentijnsdag. Wij vinden het maar commercieel gedoe, overgewaaid uit Amerika en opgelegd door de winkeliers. We maken zelf wel uit waar we geld aan besteden. Ook op andere gebieden trekken we ons toch immers weinig aan van de commercie? Dus... het laat ons koud, we doen er niets aan, we weten immers wel dat we van elkaar houden...

En toch vind ik het romantisch om op Valentijnsdag even stil te staan bij onze liefde voor elkaar. Natuurlijk kun je dat op iedere willekeurige dag doen, maar dat is toch anders. Net als bij het vieren van de jaarfeesten vind ik het mooi om hier aandacht aan te besteden met een (eigen variant op een) ritueel en te proberen de diepere laag te vatten van wat je op zo'n dag viert. En dus verraste ik Beer met een waxinelichtjeshart, een kaartje, een Tony Chocolonely hartekreet en een klein zelfgemaakt cadeautje. Beer pakte me op zijn beurt helemaal in met het Valentijnscadeau dat hij voor mij gemaakt had: een cd met zelf ingezongen liefdesliedjes. Compleet met een smeuiig verhaal over hoe stiekem hij te werk had moeten gaan en hoe hij alles provisorisch opnam met de microfoon van de webcam. Wat is het toch een romanticus!

donderdag 14 februari 2013

The Breakfast Club


Valentijnsdag, dus... een hartje in de yoghurt! Ik denk terug aan ons eerste Valentijnsontbijtje samen. Beer zette romantische muziek op, verraste me met warme croissantjes en ik kreeg zelfs een cadeautje: een prachtige kop en schotel van Blond Amsterdam. Echt superlief! Vanavond heb ik ook een kleine verrassing voor hem in petto. Daarover morgen meer... <3

woensdag 13 februari 2013

Lego voor het bedrijfsleven

Als je naar een netwerkbijeenkomst gaat, verwacht je misschien snelle, geslaagde types in chique pakken, de nieuwste gadgets, borrelpraat, koffiesnobs, vriendjespolitiek...  Wat je zéker niet verwacht, is dat je samen met je medenetwerkers mag gaan spelen met Lego. Toch overkwam mij dat afgelopen week.

Helaas ben ik niet zo'n hipster die moeiteloos alle open coffees afstroopt. Toch waagde ik me afgelopen week op een laagdrempelige netwerkbijeenkomst van 'De Reizende Ontmoeting'. Hier stond gelukkig niet de kwaliteit van de koffie voorop, maar wel interesse in de ander.  Zonder snobs, zonder chique pakken. Maar mét Legosteentjes, zo bleek.

Lego heeft enkele jaren geleden een variant voor het bedrijfsleven gemaakt, 'Lego Serious Play' (LSP). Dit zijn Legopakketten met uiteenlopende steentjes, wieltjes, poppetjes enzovoort, waarmee werknemers kunnen spelen onder leiding van een gecertifieerde LSP-trainer. Die geeft je dan opdrachten als 'bouw een brug waar de hand van je collega onderdoor kan' of 'bouw je ideale werkplek'. Door dit soort opdrachten kan het creatieve potentieel van werknemers beter benut worden. Uit wetenschappelijk onderzoek is namelijk gebleken dat wie met Lego speelt, bepaalde stofjes in zijn hersenen aanmaakt waardoor zijn creativiteit gestimuleerd wordt. Dit kan een onderneming goed gebruiken bij bijvoorbeeld het (her)bepalen van het imago, de doelen en strategie van de organisatie.

Hoewel het nog best moeilijk was om de opdrachten binnen de gestelde tijd uit te voeren, werd ik zo enthousiast van deze training. Heerlijk om weer eens lekker te bouwen en door die 'volwassen opdrachten' is het ook echt uitdagend. Voor mij is er niet echt een aanleiding om er verder mee aan de slag te gaan, maar ik vond het zo leuk om te zien dat in de 'grotemensenwereld' blijkbaar soms toch nog zo'n behoefte is aan 'het kind in jezelf'.

zaterdag 9 februari 2013

Nostalgie 2.0

Nostalgie tiert welig op Pinterest. Ikzelf ben niet de enige die een '80's/90's-nostalgia-pinboard' heeft aangemaakt. Ook andere Pinners wijden een prikbord aan de jaren '60, '70, '80 of '90. Meestal het decennium waarin de bewuste Pinner opgroeide. Anderen kiezen voor een prikbord met een breder thema, zoals 'Memories' of 'Childhood'.  Daar kun je dan behalve de rages uit je jeugd ook tijdlozer herinneringen kwijt, zoals foto's van kastanjes zoeken, pannenkoeken eten of belletje trekken. Het is grappig je bij het bekijken van zo'n prikbord te realiseren dat je op dat moment herinneringen aan het ophalen bent met iemand die je nog nooit gezien hebt, en die zich soms aan de andere kant van de wereld bevindt. Ondanks de enorme afstand deel je toch iets met elkaar. Is dat nu nostalgie 2.0?

Mijn kindertijd is onlosmakelijk verbonden met herinneringen aan mijn lieve opa en oma. Bijvoorbeeld herinneringen aan dat we met z'n allen aan tafel zaten en mijn oma weer heerlijk voor iedereen had gekookt. Daarbij lagen altijd gekleurde rieten onderzetters op tafel, die voor mij een soort oerbeeld van een onderzetter vormen. Helaas zijn die onderzetters verdwenen, maar op mijn oude blog kun je lezen hoe ik dankzij Purperpol toch in het bezit van een setje kwam. Ik was er razend blij mee en maakte er de onderstaande foto van. 

En nu komt dan de (voor mij) enorme grap... ik blijk een foto gemaakt te hebben die bij erg veel mensen nostalgische gevoelens oproept! Via Google is iemand deze foto op het spoor gekomen, en sindsdien is hij heel wat gepind en gerepind op Pinterest. Best bijzonder om ineens je eigen foto voorbij te zien komen op het prikbord van een Duitse nostalgie-Pinner. En ook op een Engelstalig bord en verschillende Nederlandstalige. My 15 seconds of fame! Jammer is wel dat er een link naar Google Afbeeldingen onder zit, en geen rechtstreekse link naar mijn blog. Uiteindelijk geeft Google wel een verwijzing, maar het had van mij wel wat directer gemogen. Niettemin ben ik toch wel een beetje vereerd. Ik plaats 'm hierbij nog maar een keer. Mocht u 'm ergens tegenkomen: mìjn onderzetters! Leuke foto hè? ;-)

donderdag 7 februari 2013

The Breakfast Club

Afgelopen week was het Maria Lichtmis. Dat is de laatste dag van de periode van veertig dagen na kerstmis. Dan is de donkere tijd voorbij. Je merkt het ook in de natuur: hoewel we niet ontkwamen aan een tweede lading sneeuwvlokken, zijn de dagen alweer langer aan het worden. 

Om de lente te verwelkomen, verzamel je voor deze dag alle kaarsresten van de afgelopen tijd, die je omsmelt tot drijfkaarsjes. Die breng je dan in een schaal met water naar buiten, omdat je het licht binnen immers niet langer meer nodig hebt. Ik vind dit een erg mooie traditie, maar ben zelf niet heel handig in het omsmelten van kaarsen. Het lijkt me eerlijk gezegd best een gedoe. Een andere Maria Lichtmistraditie is het eten van pannenkoeken. Welke symbolische betekenis dàt heeft, is me helaas niet duidelijk. Iemand zei tegen me dat je het kunt vergelijken met het eten van oliebollen tijdens oud en nieuw. 

In pannenkoeken bakken ben ik beter dan in kaarsen omsmelten. En dus bakte ik tot groot genoegen van Beer een enorme stapel. Zoveel zelfs, dat we de dag erna nog een heerlijk leftover-pannenkoekenontbijtje hadden. Lekker relaxed met een krantje erbij. Ik vind het altijd iets feestelijks hebben, zo'n ontbijt of lunch met restjes. Hoewel je gewoon kliekjes opmaakt, eet je dan meestal uitgebreider dan je gewend bent. Een nuttig soort verwennerij eigenlijk. ;-) Het ontbijtje van week 4 in mijn 52-wekenproject is dus dit bordje overgebleven pannenkoeken. 

maandag 4 februari 2013

Home Sweet Home #4


Met deze mooie bolletjes is de lente alweer een beetje in huis. Ik kreeg ze van een ex-oppaskindje, dat inmiddels allang op zichzelf woont en is afgestudeerd. Tegenwoordig zijn we gewoon vriendinnen. Ben benieuwd of de narcisjes een beetje willen opkomen, want erg groene vingers heb ik (nog) niet. Ik heb trouwens nog nooit zelf een plant voor in huis gekocht. Wat we aan planten in huis hebben, hebben we van vrienden gekregen. Na twee jaar zijn er nog steeds dingetjes die moeten gebeuren in huis en het aanschaffen van planten is voor mij iets dat je doet als de rest allemaal klaar is. Ach, des te leuker is het om de planten te verzorgen, want tijdens mijn rondje met de gieter moet ik nu telkens aan alle gulle gevers denken. ;-)


Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Klik hier voor de andere deelnemers.

vrijdag 1 februari 2013

The Breakfast Club

Ook deze week weer een aflevering van 'The Breakfast Club', mijn 52-wekenprojectje. Hiernaast zie je een zelfgebakken brood, zo vers uit de oven is dat pure verwennerij bij je ontbijtje! Mensen zijn soms erg verbaasd te horen dat ik brood bak in de oven in plaats van met een broodbakmachine. Alsof het zo erg is om zelf deeg te kneden... Ik ben niet zo van 'voor elk wissewasje een ander apparaat in huis'. Meestal bak ik het in de cakevorm, maar dit experimentele exemplaar hiernaast ging zo op de bakplaat. Dat bleek toch wat uit te zakken, waardoor je van die lange, onpraktische boterhammen krijgt. Experiment niet voor herhaling vatbaar dus. 

Maar brood bakken op zich doe ik dus graag. Veel inspanning kost het niet, wel geduld. Voordat het in de oven moet, hoef je het alleen af en toe te kneden en moet het verder vooral rijzen. Het is echt een stuk lekkerder dan 'fabrieksbrood', zeker omdat ik altijd de broodmix van de natuurvoedingswinkel gebruik. Toch bak ik maar af en toe zelf brood, dan blijft het speciaal en kun je er extra van genieten.