donderdag 14 maart 2013

Hart in de trein

In een volle spitstrein gefocust op het vinden van een zitplaats, was het niet direct tot me doorgedrongen. Op het gestippelde tafeltje in het vierzitje waar ik plaatsnam, lag een achtergelaten sieraad. Het was een dun kettinkje met een subtiel glimmend hartje eraan. Ik had het wel waargenomen, maar niet verder gedacht dan 'oh, verloren'. En aangezien iedereen die er hier uit moest al uitgestapt was, kwam er niemand in aanmerking om aan te vragen of ze misschien die ketting miste. Ik was er dus allang niet meer mee bezig in mijn hoofd, toen er een meisje tegenover me ging zitten. Ze pakte haar Iphone en maakte er een foto van. Vermoedelijk om op Twitter of op Facebook te zetten. Dat zou haar een hoop likes opleveren. Klein menselijk leed in de trein: vermoedelijk een cadeau van een geliefde, vermist en heel het land door reizend op dit tafeltje! Zo'n plaatje vertelt een heel verhaal.

Waarom had ik die foto zelf niet gemaakt? Ik had best een camera in mijn tas, maar wie verzint dat nou? Gevonden voorwerpen probeer je terug te bezorgen aan de eerlijke vinder. Ze gebruiken om je te profileren op sociale media zou niet bij me opkomen. Om nu zelf alsnog ook een foto te maken, dat zou wel overduidelijk naäpen zijn. Mijn vrienden zouden dat niet weten, maar toch... Als ik een facebookvriendje van haar was, kon ik de foto liken en op die manier kenbaar maken dat ik het een leuk idee vond. Op Twitter zou ik haar kunnen complimenteren in 140 tekens. Maar ja, ik weet haar naam niet eens... Ik zou haar natuurlijk rechtstreeks kunnen aanspreken, maar voel me daarin geremd. Ik heb er immers niets mee te maken waar zij foto's van maakt.

Sociale media kunnen de afstand tussen mensen verkleinen. Je kunt op de hoogte blijven van vrienden van vroeger die je verder nooit meer ziet, of contact leggen met onbekenden die dezelfde interesses hebben als jij. Maar het is wel erg maf om te concluderen dat je wél gereageerd zou hebben als je alleen de foto had gezien, en niet iemand durft aan te spreken die tegenover je zit. 

3 opmerkingen:

  1. In de trein tijdens de spits? Zijn de werkloze jaren voorbij?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Helaas... maar ook na vriendinnenbezoek kun je zomaar in een spitstrein belanden. :-S

      Verwijderen
  2. Internet, de sociale media, buitengewoon prettig om veilig van achter je scherm ergens een mening over te hebben. Iemand aanspreken, ja dat is inderdaad iets heel anders.

    BeantwoordenVerwijderen