The Breakfast Club

Afgelopen week was het Maria Lichtmis. Dat is de laatste dag van de periode van veertig dagen na kerstmis. Dan is de donkere tijd voorbij. Je merkt het ook in de natuur: hoewel we niet ontkwamen aan een tweede lading sneeuwvlokken, zijn de dagen alweer langer aan het worden. 

Om de lente te verwelkomen, verzamel je voor deze dag alle kaarsresten van de afgelopen tijd, die je omsmelt tot drijfkaarsjes. Die breng je dan in een schaal met water naar buiten, omdat je het licht binnen immers niet langer meer nodig hebt. Ik vind dit een erg mooie traditie, maar ben zelf niet heel handig in het omsmelten van kaarsen. Het lijkt me eerlijk gezegd best een gedoe. Een andere Maria Lichtmistraditie is het eten van pannenkoeken. Welke symbolische betekenis dàt heeft, is me helaas niet duidelijk. Iemand zei tegen me dat je het kunt vergelijken met het eten van oliebollen tijdens oud en nieuw. 

In pannenkoeken bakken ben ik beter dan in kaarsen omsmelten. En dus bakte ik tot groot genoegen van Beer een enorme stapel. Zoveel zelfs, dat we de dag erna nog een heerlijk leftover-pannenkoekenontbijtje hadden. Lekker relaxed met een krantje erbij. Ik vind het altijd iets feestelijks hebben, zo'n ontbijt of lunch met restjes. Hoewel je gewoon kliekjes opmaakt, eet je dan meestal uitgebreider dan je gewend bent. Een nuttig soort verwennerij eigenlijk. ;-) Het ontbijtje van week 4 in mijn 52-wekenproject is dus dit bordje overgebleven pannenkoeken.